Bulutların gözyaşıydı Dicle. Mezopotamya'da ağlayan toprağın gözyaşı. Yeryüzünde yıkanmış bir gözden daha temiş bir şey yoktu.

Dicle bir tespih ipi gibi uzanırdı. Sıradağlar tespih tanesi. Sabırla çekenlerin doruklarını aştığı.

Sevdaydı Mezopotamya. Bakışları birbirine değince çıkan kıvılcımdan ateş yakıp ısındılar.

Ölümdü Mezopotomya. Nehre atılmış bir taş gibi suda sekip titreyince ince bir ter boşandı.

Gözleri o nehrin en derin yerine düşmüş taşın dibine inmesi gibi kapandı. Başı ecel yastığına daşandı.