Hiçbir şeyin sonu yok aslında. Ölümün de bir sonu olmadığı gibi. Kader var mesela tartışması hiç bitmeyen. Şarkılar şiirler var. Üzerine yazılan uzun uzadıya makaleler var. Kader ağları var bir türlü sonu gelmeyen. Birini seversin olmaz üzülürsün. Yakarsın beyninin içindeki tüm şiirleri. Hece hece 'seni seviyorum' deyişlerini silersin anılarından. Sonunda kader deyip geçersin. Çünkü yaşamak için umuda ihtiyaç duyarsın. Yepyeni hayallerinin olması gerekir. Midende uçuşan o kelebeklere muhtaçsın. Bazen de kader insanı öyle bir kısır döngüye sokar ki çıkmaz sokak dediklerin hep ona çıkar. Yeni bir umut ararken başka gözlerde farkında olmadan onu ararsın. Ruhunun rayları üzerinde gezinen aşk son durağa hiçbir zaman tek parça ulaşamaz. Sen onu beklersin. O da seni... Hep farklı şeritlerde seversiniz birbirinizi. Yan yana gidemezsiniz hiç. Ya karşılıklı geçişirsiniz ya da bodoslama dalarsınız hayatınıza. Mutlu sonla bitecek mi diye beklersiniz. İçinizdeki umut "Her şey güzel olacak." diye fısıldarken...