Orhan Koçak bu kitapta yer alan yazılarının ilk karşılaştığında ona tuhaf hatta bilmecemsi gelen bir resimle konuşma çabası ve tek yönlü bir anlamlandırmadan kaçınarak resmin kendi kendine de konuşmasına kendi serüeni ve biçim yasasını bir kez daha sahnelemesine aracı olma isteği içinde ortaya çıktığını belirtiyor.