Yaprak yaprak dökülen kelimelerin saçları arasında gizlenen bir harfin çığlığı ile başladı bütün her şey. Çevirdiği her sayfanın arkasında bir kan damlası bir kadının adı.

Hayalleri dipsiz kuyunun merdivenlerini arıyor ve gerçek olacağına inandığı bir mutluluğu bekliyor.

Gelmeyecek...

Ne yazdığım sayfalardaki dostluğum ne de her sillede ölen çiçeklerin kokusu hiçbiri hiçbir şey bana geri gelmeyecek.

Sevmek sevilmek gelmeyecek... Yatağımın başında bir başkasına ait duygular ile yeşeren
ümitlerim bana geri gelmeyecek.

Beyaz hayaller kurmak isterdim beyaz bir sayfada abime sarılıp uyurum abimle bulutların üstünde  gökkuşağımızı çizeriz diyerek kurdum bütün hayalleri...

Beyaz...

İçimizde düşümüzde her zaman rahatlatan bir renk olarak bize ulaşır ama bazen ne siyah ölümü getirir ne de beyaz mutluluğu kiminin mutluluğu siyah rengin yalnızlığıdır
kiminin ölümü damarlarına karışan beyaz rengin pişmanlığıdır.