dünya döndükçe az döndükçe beyaz 
uyandım ve azalan sulara buladım aklımı 
ey doğusu bir avuç insanın ey avucumda büyüyen şefkat 
bu uzun rüyayı kim ki taşlardan oyup yerleştirdiyse içime
bir kuzgun salınsın ve dağılsın ince bileğinde bir haber

ölmeye yatıyorum n'olur gel
kan çektim yüzüme biraz