Akranlarım çocukluğumuzda palyaço örümcek ölüm ve hayaletten korkarken
benim korkum kişiliğim gibi sıra dışıydı:
"Uçağa binme korkusu!"
Babamı 9/11 saldırılarında kaybetmenin ardından uçak korkum nefes alıp vermek gibi vazgeçilmezim
olmuştu. Babam o gün oraya bir iş görüşmesi için gitmiş ve her şey yolunda giderse ailece yurt dışına
amcamların yanına gideceğimizin sözünü vermişti.
Cenazesinden aylar sonra vasiyeti olarak düşündüğüm bu yolculuğu vicdanımı rahatlatmak için annemin
zorlamasıyla kabul etmiştim.
İlk defa uçağa binecektim ve yolculuğumuz on iki saat sürecekti.
Günlerce heyecandan ve stresten uyuyamadım.
Havalimanına geldiğimizde korkudan titrerken annem yanıma yaklaşıp bana bir sır vereceğini söyledi.
İşte o sırla hayatım alt üst olacaktı.