Ben yalnız kalınca öğrendim yazmayı.
Kimsesiz kalınca öğrendim kâğıtlarla konuşmayı.
Kederimi mutluluğumu kâğıdıma söylemeyi
Onunla gülüp onunla ağlamayı
Sohbet etmeyi dertleşmeyi
Yalnız kalınca yapayalnız kalınca öğrendim.
Sonra anladım ki çok da önemli değilmiş insanlar.
Sonra anladım ki ben hep yalnızımışım.
Sadece var sanmışım seviyorlar incitmezler aldatmazlar sanmışım.
Ne kadar zavallıymışım.
Evet biraz ağır oldu bunu öğrenmek
Gerçeklerle yüzleşmek biraz ağır oldu evet...
Tek başına mücadele eden biri olarak tek başına gitmek yakışırdı.
Rahatsız olmayın niyetim susturduğunuz vicdanlarınızı rahatsız etmek değil.
Niyetim; sadece gitmek
Kalemimi kâğıdımı ve bir de kırılan gönlümü alıp gitmek.
Uğurlamanıza ihtiyacım yok
Çünkü çok oldu sizden gideli...