Evveldendi
Bahardan / Yazdan Güze geçerken
Yağmurlarda ıslanmak için koşardık
Kurumuş yaprakları toplar
Göğsümüze yaslardık

Evveldendi
Pencereden yolunu gözler / Ayak seslerini dinlerdik
Yüzünde güller açan o insanlar kalmadı
Sokaktaki kalabalıklar bir şey anlatmıyor
Bu zaman o zaman değil artık

Ruhumuz alabora olmuş gökyüzüne çekilirken
Hüzünlü Eylüllerin tam da ortasında kaldık
Bu yağmurlar o yağmurlar değil
Sokaktaki bu kalabalıklar bir şey anlatmıyor
Bu yalnızlık o yalnızlık değil artık