Bilmek bahsi kendiliğini

Bir ince patika öyle

Yalın ayak yürünüyor

Yalınlaşmadı mı zihin

Zerre miskal gidilmiyor

Acıya yoldaş çokça

Çokça yalnızlığa namzet

Sonra da sen üfleniyor

Cânıma ruh üfleniyor


Dürr dökülen gözlerden

Gördükçe kendilik seni

Közden sıcak imiş Peren

Gökte sen yerde sen

Sultan-ı âlem Nesteren

Ruhta ve kalpte sen


Sar zorlu yollarımı

Adım adım beni al

Adımı dahi unuttum

Azerahş diyorum Peren

Baktığımda aynaya

Seni görüyorum neden