"Avuçladı yalnızlığını

Oturdu baş köşesine

Pencerenin.

Dikiş tutmaz

Ümitlerinin yanında

Birde özlem belirivermişti

Çoraklaşmış kıyısında

Yalnızlığının.

Ve başının zonklamasına

Aldırış etmeden hiç

Yakarıştaydı

Kendisinin tanrısına

Kaldırıp başını umutla

Gökyüzüne."