İnsan kendi kendisinin yarasıdır;
Ağırca bir karanlık yüreğinin odalarında
O giz düşmanı beden çürümesi gibi
İnsan insanın başka yarasında dolanır.
Uzunca yüzü koridor bakışlarıyla
Geçecek bir zaman yitirecek bir sesi
Sessizlik içinde pencere ağzıyla;
İnsan insandan vazgeçecek
Gönlü düşecek ağlayacak bir sağır
Korkakça yürüyecek gölgesinin adımlarında
O güz akşamı yağmur serpintisi gibi
İnsan insana boyun eğecek...