Şairin dediği gibi:
"Âvâzeyi bu âleme Davud gibi sal
Bâkî kalan bu kubbede bir hoş sadâ imiş."
Yaşadığı dönemde geride bıraktıkları hoş sadâ ile anılan insanlarımızı yad etmek onların değerli hasletlerini ölümsüz kılmak insani bir görevdir.
Aslında her insana bir kitap her hayatı da okunası ve ders alınası bir hikaye gibi görmek okumak ve dersler çıkarmak gerekir.
Öyle ki İbn-i Arabi'nin dikkat çektiği "İnsan küçük bir alem olduğu gibi alem dahi büyük bir insandır." Böyle bilmeli herkese böyle bakmalı değil midir?