küf! yeşilin en sevdiği ton ruhumda
nemli rüzgârların taşıdığı yapışkan akşamlarda
hücremin kuzguncuğundan izlerken köstekli
çırpınışlarımı
kalbimin dört odacığının da duvarlarından kazıdığım
tüh! çıkmıyor ki tırnaklarından şeytanlarımın
hiç uyutmuyorlar bu aralar o kükürt çocuklar