Çocukluğumun otobüsleri sürekli aynı yolları arşınlarken yollar yılları kovalarken sadece tekrar değildi hayat. Hayat kendimizi çok uzaklaşmadan dışardan görebilmekti.
Zaman kavramını kopkoyu bir karanlığın derinliklerine gömerken o karanlığın arasından ışık huzmelerini görmek için benimle güzel bir yolculuğa ne dersiniz?