Sen ağlardın ben ölürdüm

ben öldüm sen sonra ağladın dün gece

ellerimin arasından kayıp giden

yitik bir ömrün tanımını bıraktım ellerine

bir dudaktan

birkaç bin yılda çıkabildi "hoşça kal"

o an bir nehir kendini öldürdü.

hüzünlü bir geceye

hüzün yüklü sessizliğin atlayıverdi.

serin bir dere kenarına bıraktım hayatımı

sen beni öldürmekle meşguldün

ağlıyordun sen

yüzün kurşun renkli bir aya dönük

kalbin maun bir kızıllığa gebeydi

saçlarında sepya güzellik çıldırıyordu.