Geceleri umut yok diye yatıp

Her günün sabahında

Sen diyerek uyandım ben.

Umutları olan bir kızın sessizliğinin sesiydi mısralardaki kelimeler.

Hem imkansızlığın hem de umudun ortaya çıkarttığıydı kalemden dökülenler.

Ve adeta siyahla gökkuşağının ahenkle dansıydı...