Seferberlik ilan edilse bu kadar olurdu. Kendiliğinden oluşan bu güzelliğin ve paylaşımın içinde ne kadar gururlansak azdı. O sırada kamelyaya elinde çitil (bakraç) ile yaşlı bir teyze bastonuna dayanarak geldi. Bizlere baktı ve "Yavrularım benim evde pek bir şeyim yok ama ineğim var size süt getirdim'' dedi. Gözlerimiz teyzenin gözleriyle buluştu ve gücümüze güç katan bu davranış karşısında kamelyada bulunan bütün herkes ağladı. Bu Merhametin bu güzelliğin bu koca yüreğin sahibi başka bir Millet olamazdı zaten. Bu yürekleri en iyi tarif eden Koca Atatürk'ün Türkiye'sinin Milleti'ydi bu.

Bu Millet yıkılır mı? 

Bu ışık söner mi?