DÜZEYE DÜŞEN
kovulmuşken hayatın bir yerinden
yalnızken umarsızken
öfkeni dillendirecek bir eylem ararken kendine
diyelim gecelerin o tekin olmayan serüveninde paramoya kıvamında ilişkiler yaşarken
imtiyazsız karanlıkların suçlu zevklerine yasağın büyüsüne hayatın ve gündüzün
öte-yüzüne sığınırken
ve intihar manifestosu gibiyken bütün duyarlıkların
ansızın bir dize gelip takılır diline
bir can simidi gibi en kurtarıcı keyfiyle
bir zaman seninle kalır yanı başında zaman içerisinde yer değiştiresin diye kendisiyle
bir gönül erincini en düpedüz anlamıyla yaratmak eylemini ..