"Şimdi Ağaçların Görülesi Yaprakları Uyuyor Dizlerinde Usul Toprağın Gözlerimi Yumdum Soğuyorum
Yaralı Göğümden Kar Yağıyor Kan Yerine Oysaki Hava Ne Kadar Da Güneşli Acı
Ve Ne Kadar Da İnatçı Saçlarımdaki Papatya İhtiyacı Ne Kadar Sürer Ki Ağır
Çok Ağır Bir Geminin Diplere Batışı
Bırakışı Ya Da Erimez Hazinesini Koyu Sulara Uğurum Oluyor Yelkovanımdaki Acıdan Pusula Yelkenleri Kara Bir Şarkı Korsanı
Dikiyor Kesilen Düş Uzuvlarımı Yerine Söylendikçe Azalır Sandığım Acı Serenatlarım Pencere Önlerinde
Her Şeyden Haberdar Sanki Diyorum Öyle Beyaz Bakıyor Yargısız Bir Kara Kedi
İpiri Gözlerinde Ömrümün Perperişan Silueti Oradan Oraya Zıplayan Düşüncemdeki Deli Gitmeli Ama Anlayamıyorum Alnıma Çizilmiş Bu Çizgileri
Ki Yasaklıyor Nefesimi Yükseklere Çıkmak Yok!"