"Bu ne uzun acıdır böyle kangren tutmuş Kalbim kederin kırışıklıklarında engebeli
Yüreğim iki büklüm omuzlarında ağır bir yükü tutmuş Bu ne esir bir acıdır böyle sabahı unutmuş.
.....
Ama şimdi kuşlar gidiyor sarıl bana benliğim Tekinsiz hayatın çirkinlikleri kaleleri zorluyor Kalbi savunmaya al aklım ufukta gün battı Evi yanmış kalbimin çırpınışları duyuluyor."