O pencereden bakan sadece ben değildim. Diğerleri de benim gibi gökyüzüne bakmaktaydılar. Birçoğumuz gördük o mavi kuyruklu uçurtmayı. Adını özgürlük koydu kimilerimiz.

  O rüyanın içerisine zorla soktular bizi ve olmadığımız roller verdiler. Yel değirmenleriydi savaşılan düşmanlar. Rüzgârda saçlarımız dağıldıkça suç yüklenildi sırtımıza. Beyaz önlüğüyle geldi doktor amca;

  "Ölüler konuşamazlar" dedi.

  Ben en başına buyruk olandım. Uyandığımda bile kendi ülkemde kahramandım. Kopuk bir ip elimde her şeye şahitti.

  " Sanki tüm olanlar rüya değildi" der gibi...