Wekî şênîyên Dersimê me berê di civînên xwe de di şînên xwe de di şayî û dawetên xwe de di serdana nexweşên xwe de di kar û barên xwe ên derve û di ayînên xwe ên dînî de her tim dûrik zêmar kilam û stran digotin. Min rojekê ferq kir ku ev rîtûelên ku min li jorê behs kir her ku diçe kêm dibin. Min wê çaxê biryar da ku berhevkarîya vê gencîneya bêhempa a herêma Dêrsimê bikim ku nevîyên me jî karibin mîna me kilaman bibêjin û bistrên û ev kilamên ku ji zaroktîya min mayî tu carî winda nebin.
Elbet ev xebata min keda bîst salan e. Ez li gelek gundan gerîyam û min ji gelek kilambêjan gelek kilamên ciyawaz berhev kirin. Ev xebata han li ber gencîneya kilamên tevayîya welêt zahf hindik e. Lê ez hêvî dikim ku ew ê xwendevan û kilamhez ji xebata me hez bikin û bi kêfxweşî bixwînin.