Ortadan ikiye yırtıp sonra tekrar bantlamışım
O heyecanlı romanın arasında unuttuğum vesikalık fotoğrafını
Vapur düdüklerinin sesi bile bastıramıyor içimde uzayan çığlığı
Bugün günlerden cumartesi birazdan yağmur yağacak
Kapalı perdeler ardından sesini duyacağım muhakkak
Ne büyük meziyet sadece var olmaya çalışmak bile
Üstelik kalmadı içimde sigara külü kadar bile yaşamak
İntihar trenini de kaçırdık ölmek bile istemiyorum artık
Oysa sürekli keskin virajlı uçurumlu yollardı ya ruhum
Şimdi ezbere bildiğim acıların küsuratına bile eksik kalıyorum
Kendimle savaşacak gücüm kalmadı barışmaya da niyetim yok
Kendimi tanıyalı beri mıh gibi çakılıydı zihnimde yorgunluk
Tırtıklı ıstırapları bastırmak kolay değildir yağmurlarla bir
Bu içerde başlayıp içerde biten upuzun bir yolculuk"