Seninle tanıştığımda yaralıydım. Yaralarımı sakladım. Seninle tanıştığımızda öfkeliydim. Öfkemi sakladım. Umutsuzdum umutsuzluğumu sakladım ve hayatımda ilk kez saklanmanın iyi geldiğini fark ettim. Yaralarımız bazen elimizden tutar şifanın serin yollarına düşürür bizi. Bazen de gerçekten kim olduğumuzu saklar kor alevden kısır döngülere mahkûm eder. Sığınağımız da olabilir cehennemimiz de. Üçüncü bir yol açar belki bazen: Adına kabul denir. Akın Olgun bu üçüncü öykü kitabında yaralarıyla farklı ama hepimize az çok tanıdık gelecek şekillerde baş etmeye çalışan kadınları anlatıyor. Teslim bayrağını çekmeyen direnen ama toplum tarafından farklı zincirlere vurulan kadınları. Bir dile bir odaya bir kafese bir eve hapsolan kadınları.