Ve yaşanıldığı? Gibi yaşanılacak umutların olduğu büyüme çağları engelliyor hayallerimizi. Oysa gerçekler her zaman ya acıdır ya da acıyı tatmış bir mutluluktur. Çocuk olduğumuz çağlarda keşke büyümedüşüncesi büyüyünce de keşke çocuk kalabilme düşüncesi yaşama sevincimizi sadece bir karma hayata dönüştürüyor işin özüne dönersek. Çocuk kalabilmek acı değil fakat çocukluk acı gibi geliyor.

Çocukken bazen kendime niye büyüyorum? Diye düşünüp acı yaşıyor gibi oluyorum. Oysa çocuk kalabilmek en büyük yaşama sebebimizin güzel bir aynasıdır. Çocuklukta yaşama bilinci sadece geleceğe olan umutlardır. Geleceği güzel hayal etmek masal kitaplarını okuduğunda her şeyi masallarda olduğu gibi görmektir.