Benim coşkum
yitirdiğim çocuklukta.
Uzaklarda
metropol şehirlerin
hızın ve hazzın agorasının ücrasında.
Çocukluğum da senin gibi
Eriştim desem erişemiyorum süveyda.
Bilmem hangi hatıralarım baskın da
hangisi paçavra.
Artık geçiştirmeye başlıyorum kalemi
dolaştırıyorum rüyamda.
Kırık ve sarmal bir merdiven çiziyorum.
Eğilip başımı vurmadan
arıyorum yerini
bilmiyorum hala gizemini.
Nedendir kalbimin ortasında kurduğun
bu arzulu tahakküm.
Hangi eylemim serbest
hangisi hüküm.
Bu yorgunluk senden ısmarlama yüküm.
Başkaldırsam yüzün görünmüyor süveyda.