Odadan gelen fısıltılara kulak kabarttı. Yatmak üzere olan kızının sesini duyabiliyordu. Anlam veremediği sözler fısıldıyordu. Kapıyı yavaşça araladı. Minik kız ellerini açmış dua ediyordu. Yavaşça yanına vardı. Saçlarını okşudaı. "Bu nasıl bir dua?" diye sordu. "Ben de böyle dua etmek istiyorum." Küçük kız cevap verdi: "Ben harfleri söylüyorum. Allah harfleri bir araya getirip benim için dua yapacak."

Çoğumuz bir zamanlar sadece hafrlerini söyleyebildiğimiz bir dua idi... Bedeninin hiçbir ayrıntısını bilmeden istedi çocuğumuzu. Hiçbir duygusunu tanımadan istedik çocuğumuzu. Adını bile koymadan istedik. Sonra geldik. Gönderildi. Doğdu. Çocuğumuz oldu. En sevdiğimiz oldu. Kalbimize sokuldu. Sevdik onu. Herkesten çok sevdik. Sadece harflerini fısıldamıştık oysa: "Ç-O-C-U-K". Yaratcımız harfleri bizim için bir araya getirdi. Duamıza en güzel biçimi verdi. Çocuğumuz kabul edilmiş en güzel duamız oldu.

Çocuğumla Her Güne Bir Dua kabul edilmiş en güzel duamızın dudağına kabul edilecek güzel dualar değdirmek için hazırlandı.