"Hoşlandığım her şey sende kalıyor sen biraz bende..."

Gelişini anlayamadığım gibi gidişini de anlayamamıştım. Ve gitmiş olmanın gerçekliğiyle baş başaydım.
Bilmiyordum!
"Sensizliğin sessizliğe karışacağını.
Bilmiyordum!

En savunmasız ânımda senin tarafından sensiz bırakılacağımı. Ve sen bilmiyordun en çok seni yazacağımı. Hüzünlerim artarken sevinçlerim azalıyordu. Ve mutluluk kurduğum hayallerde kalıyordu.

Belki hiçbir zaman farkına varamayacağın bir "ben" bırakıyordum sana. Özledikçe sana karışıyordum. Özledikçe sana alışıyordum. Ve ben yine en çok seni düşünüyordum. Bu yüzden sürekli seni bana yazıyordum.

Hem de en güzelinden...