Aşağılanmış insan yerçekiminin yendiği insandır. Belki de sokakta yürürken
burnumun direğini kıran sonu gelmez ayak kokularının sebebi buydu. Hep aşağıdasındır. Bir
cüceye bile aşağıdan bakarsın. Bir böcekle yer hizasında karşılaşırsın. Düşme kaygısı çoktan
terk edip gitmiştir kişiyi. Çünkü zaten hep yerdedir. Defalarca karşılaştığın kişiyi yüzünden
değil de ayakkabısından tanırsın. Hiç kimseyle aranda eşit bir konuşma geçmez. Sözler
üzerine âdeta boca edilir. Yarayı sarmak isteyen birinin iyi niyetli davranışı bile içindeki hınç
ateşiyle yanan aşağılanmış insanın gücenikliğini körüklemekten başka bir sonuç doğurmaz.
Perdelenmiş gözlerle bakar kişi etrafına. Bu yüzden karanlıkta boşluğu hınçla yumruklar.