Gözü sehpadaki şiire ilişti. "Her zamanki gibi döktürdü." diyerek şiiri okumaya başladı. Okudukça gözyaşlarına boğuluyordu. Öyle duygulu öyle içten yazılmıştı ki ağlamamak mümkün değildi. Hele şiirin son kıtası en vurucu yeriydi: "Bir gün şu isyankar nefsimi alıp Cehenneme atacağım Allah'ım! Kutlu bir gecede secdeye varıp Kıyamette kalkacağım Allah'ım!" Gözyaşlarını silerek Mesut'u tebrik etmek için salona koştu. Mesut secdede idi. Bir süre seslenmeden Mesut'un kalkmasını bekledi. Fakat dakikalar geçtiği halde Mesut yerinden hiç kıpırdamadı. Hatice önce pek endişelenmediyse de biraz sonra dayanamayıp secdedeki Mesut'a dokundu. Bir anda dünya başına yıkılmış her yer adeta karanlıklara bürünmüştü. Çünkü Mesut'un Allah sevgisiyle dolu olan kalbi bu gecenin heyecanına dayanamayıp durmuş kıyamet gününe kadar sürecek bir yalvarış için secdede son nefesini vermişti... *** Her hikaye bir ibret vesikası; hayatı okumak anlamak ve kendi hayat hikayesini mutlu sonlarla neticelendirmek isteyenler için. Zaten tecrübeler de hayat hikayelerinin bir hülasası değil midir?