Sıcacıktı buz kesmiş elleri
Oysa hiç ısınmazdı
Alev alev yanan yüreği
Altın sarısı saçları akardı omuzlarına
Ya o bebek gözleri
Gizlenmiş kaçmış çukuruna
Dudaklarında
Çorak toprakların kekremsi tadı
Beli bükülmüş tutmaz olmuş elleri
Değişmeyen tek şey merhametiydi
Yumuşacık kalbi uysal mizacı
Kıyamazdı hala kırmazdı kimseyi
Paramparça olsa da kendisi
İçinde hiç büyümeyen çocuk
Arsız sarı papatya
Masal Diyarlarında
Babasının peşi sıra
Gezinir durur coşkuyla
Şımarır güvendiği tek adama
Mutluluktan ışıldar gözleri
Hayal bile olsa...
Hayal bile olsa.