Uyurgezerler modern gelişmelerin toplumsal düzende ve değerler sisteminde yarattığı köklü
değişmelerin insanları gündelik hayatta ne türden boşluklara savurduğunu gösteren bir
üçleme. Tıpkı James Joyce Thomas Mann Robert Musil gibi sadece yazar-sanatçı değil
toplumsal açıdan bir tür kâhin-şair konumundaki modernist romancı soyundan gelen
Hermann Broch bu üçlemenin ilk kitabı Romantik'te genç bir Avusturya subayı ikinci kitabı
Anarşist'te bir muhasebeci ve siyasi katil son kitabı Realist'te fırsatçı bir asker kaçağı
üzerinden insanların savrulurken inanç ahlak ve akıl kaybıyla birbirlerine nasıl dolandıklarını
gösterir.
Almanca orijinali 1930'larda yayımlanan Uyurgezerler üçlemesinin önemi okuru bu krizin
ortasındaki romancının laboratuvarına davet ederek sanat biçiminin bizzat kendisinin
değişimini izlemesini sağlamasıdır. Üç önemli tarihe geri dönerek 1888 Romantik kendisini
çürümenin henüz net görülmediği eski dünyada bulur; 1903 Anarşist savaş öncesi değerlerin
karmaşık ağlarına yakalanır; 1918 Realist nihilist bir toplumun tartışılmaz efendisine
dönüşür Broch ilk kitaba sıradan bir öykü anlatıcısı olarak başlar gözükür ta ki
sonuncusunda asıl derdinin aktarmak değil yargılamak olan bir şair ve sadece olayların
akışını resmeden değil "değerlerin çözülmesini" yöneten hareket yasalarını keşfedip
mantıksal biçimde gösteren bir felsefeci olduğunu açık edene kadar.
Hannah Arendt
Broch'un Avrupa tarihinin otuz yılını kapsayan bir üçleme olan Uyurgezerler'ini düşünün.

Broch'ta bu tarih açıkça değerlerin sürekli aşındığı bir dönem olarak tanımlanmıştır. Kişiler
bu sürece bir kafese tıkılır gibi kapatılmışlardır ve ortak değerler adım adım yok olurken
takınılacak en uygun tavrı bulmak zorundadırlar. Elbette Broch tarih hakkındaki yargısının
doğru olduğuna inanmıştı başka bir deyişle yansıttığı dünyanın olabilirliğinin gerçekleşmiş
bir olabilirlik olduğuna inanmıştı. [...] Broch varoluşun bilinmeyen bir alanını keşfetmişti.

Varoluş alanı demek varoluşun olabilirliği demektir. Bu olabilirliğin gerçekliğe dönüşüp
dönüşmemesi ikinci derecede önem taşır.
Milan Kundera