şiirin yeri yok
artık kızlara gül verilmediği gibi bükülemeyen elin sıkılmadığı gibi kahvenin hatırının beş dakikaya indiği gibi akıl verenin aptallarca yuhalandığı gibi romanların hikaye sanıldığı
tiyatroların maskaralık felsefenin faso fiso sükutun boyun eğme
ibadetin birilerine bağlı olmasının istendiği gibi şiir anlatır ve düşündürürken
duygularımızı demlendirirken hayatı ilahilere bağlamak gibi ey güzel şairim
yolla şiirlerini
yeri gönlümde ruhumda dilimde elimde
bir çiçek gibi sunacağım yeryüzüne açsın isterim orman gibi
hür ve renkli ey şairim ben kaleminin ucundayım her yazdığın beni anlatır beni anlamayanlara
bir kör tapınak vereceğim silgimi silerek bitireceğim