Galiçya'da siperinde uyuyan
Bu nefere dikkatle bak ey şair!
Şair odur senin yazın hep nesir;
Uyuyan sen odur sezen ve duyan...

Şair odur çünkü onun kalemi
Uyurken de düşmez asla elinden...
Kalbindeki bütün zevki elemi
İlhâm ona vatanından ilinden...

Vatanını unutamaz hiç kalbi
Bebeğiyle yatan küçük kız gibi
Uyusa da cenksiz kalmaz rüyası
Hep göğsünde durur nazlı bombası...

O belki de biraz sonra vatanın
Selâmeti için şehit olacak...
Onun kazandığı adsız bir şânın
Gölgesiyle tarihimiz dolacak...

O orada senin için kanını
Seve seve döker iken ey şair!
Sen ne için ona birkaç ânını
Vakfederek yazmıyorsun bir şiir!

O senin için hayatını verirken
Üşenirsin ona destan yazmağa...
Haktır almak kalemini elinden
Ve git demek ona mezar kazmağa...