huzur veriyor bana şiir okumak
imgelerim evren düşlerim ütopik
canın bedende yuvalanışı gibi.
şiir koruyor beni kötü rüyalardan
gül kokan sokaklarda kesişiyor
yollarımız zalimliklerle.
nergis kokuları serpiyorum üzerlerine
korkulu rüyaların.

Bunca haksızlığın zulmün açlığın işkencenin ve ölümün olduğu dünyada; iyiyi güzeli adaleti eşitliği istemek insan olmanın gereği olmalı. Kendimiz için düşündüğümüz şeyleri başkasına da düşünebilirsek sorun çözülür belki de.

Bu kadar zor olmamalı insana hayvana doğaya merhamet ve muhabbet duyabilmek..

İnsanların gülebildiği insanca yaşadığı tüm canlıların özgür olduğu bir dünya hayal değil aslında. Bunun için iyilik tohumlarını ekin yüreklerinize. Umut çiçekleri dikin yarınlara.

Yazarın dediği gibi şiir tadında yaşayıp bütün kötülüklerin üzerine biraz gül ve nergis kokuları serpmek iyi gelecektir tüm dünyaya.