Zannetmeyin ki her şey yoluna girsin diye... Kazanmak için değil devam edebilmek için sadece. Geçmişin tutsağı olmaktan çok yoruldum. Kimsesiz gecelerim kopara kopara taramayı öğrendiğim saçlarım sessiz çığlıklarım kırgınlıklarım.
Bir yuvadan değil... Soğuk hissiz sevgisiz koridorlardan anahtarı bende olmayan kilitli kapılar ardından sana sesleniyorum nefesimin yettiği kadar; ağır aksak adımlarla ama kararlı! Üstüm başım toz içinde kanayan dizlerimle dikenlere basa basa yürüyorum.
Düşsem ellerimden tutacak bir elden yoksun sonu belli olmayan uçurumların kenarında.
Korkuyorum!! Sana sesleniyorum titrek sesimle avaz avaz...
Kimsesiz çocukluğum cevap ver BEN OLMAK İÇİN neredesin kimdesin?