"Genişletilmiş ikinci baskı"
Anlat; cesetleri gölden çıkardığımız
ve onlara tekrar kuru giysiler giydirdiğimiz o rüyayı anlat
Nasıl da geç olmuştu ve hiç kimse uyuyamadı ve atlar at olduklarını unutana dek koşuyorlardı
Bir ağaç gibi değildi bu kökleri bir yerden öteye uzanamayan Daha çok bir şarkıydı bir polis memurunun telsizinde çalan
Nasıl sardık halıya onları böylece dans edebildik ve günler ışıltılı bir kırmızıya dönüşüyordu
ve her bir öpüşmemizde orada
dilim dilim kesmek için bir başka elma var oldu
Pencereden aydınlığa bak
Demek öğle olmuş bile demek kimse teselli etmeyecek bizi. Bana tüm bunların ve aşkın da bizi nasıl mahvedeceğini anlat Yani her şey cesetlerimiz ışığın şefkatli kanatları altındaydı
Bana asla buna alışamayacağımızı anlat