Bir karmaşa sardı hayatımı
Acımasızdı toprağı soğuktu hasretinin yükü ağırdı
Hesabı çetindi.
Nedenleri çoktu sebebi bir tek bendim
Gözyaşlarıma karışan gülüşlerim sahteydi.
Güçlü duruşum yalandı
Bıraksalar haykırırdım tüm birikmiş sözlerimi dağlarda
Gözyaşlarımı yağmura verirdim.
Acıyor içim acıyor her yanı hayatımın.
Yetmiyor haykırışım
Yetişemiyorum kalbimin inleyen sesine.
Bırakın dedim bırakın beni kendimle kalayım
Öylece kalayım hasretimin elinde.
Elim eline değmedi madem
Bu gariplik saracak beni biliyorum
Terk etmeyecek beni tüm varlığıyla biliyorum.
Soğuktu toprağı Cennet Kuşumun
Ama rüzgârı yaktıkça yakıyordu içimin her zerresini.
Bekle demiştim bir gün olsun ne olur
Bir bahar olur düşerim ayazına mevsiminin
Gül olur açarım en ihtişamlı ağacında İsra'nın
Yeter ki gözlerinin şahidi olsun gözlerim
Yeter ki bulsun kaybını keşkerim. Şimdi terkedilmiş bir hayatın yalnızlığında bıraktın beni.
Lütfen bana izin verin ağlayayım sadece
Sarılayım toprağına sürüneyim ayak uçlarına
Şifa olur belki yaralı yüreğime.
Hayatımın fırtınasıydı duruldu
Yangın yeridir şimdi yüreğim
Bir sağnak yağmur başladı gökyüzünde
Sırılsıklam oldum ama sönmedi yangınlarım
Islak kaldı yolunu gözleyen kirpiklerim
Artık silsene Annem...