İnsan insana bakarken yüzünü görür. Yüz insanın aynasıdır. İçin yıldızlıysa duruluk nehir olur çağlayan olur yüzünden dökülür.
Günay'ın şiiri de içi de dostluğu da birdir. Biriciktir. Rüzgârda uçuşan yeni yıkanmış ak çamaşırlar kadar temiz dağ yollarında ıssızlığı demleyen böğürtlenlerkadar yalın can kadar kardeş...
Günay bir yola çıkmış: Elinde lir sazdır diye; yamacında nehir dirimdir diye...
Günay şairdi gün evrilmiş Yunus olmuş...
Işık Kansu