Bu eser "terâdüf ve furûk" ilminin mahiyeti ve Kur'ân'ın anlaşılmasındaki rolünü konu edinmiştir. Bu anlamda eserde terâdüf ve furûk ilminin tanımı mahiyeti gelişim süreci konuyla ilgili yürütülen tartışmalar ve bu alanda yapılan belli başlı çalışmalara yer verilmiştir. Bunun yanı sıra Arapçada aynı kökten türeyen kelimler ile lafızları farklı olduğu halde anlamları yakın veya benzer olan kelimelerin Kur'ânî kullanımdaki anlam boyutları ve birbirleri arasındaki anlam incelikleri araştırılmıştır. Ayrıca Kur'ân'ın Arap dilinin imkânlarını kullanma şeklinden yola çıkılarak bazı gramer ve terkiplerin Kur'ân'daki kullanımları ve benzer yapılar arasındaki ince farklılıklar da incelemeye tabi tutulmuştur. Böylece Kur'ân'ın Arap dilinin imkanlarını kullanma şekli ve bu dilin ifade gücünü ne denli geliştirdiği ortaya konmaya çalışılmıştır. Çalışmanın neticesinde de elde edilen bulguların genel bir değerlendirmesi yapılmış konuyla ilgili ihtilaflara bir uzlaşı aranmış ve "furûk el-lüğaviyye" ilminin dil ve tefsir ilimlerindeki önemine dikkat çekilerek yapılacak yeni çalışmalar için birtakım önerilerde bulunulmuştur.