İnsan hakkında hep birbirine benzer öyküler anlatılıyor: "İnsan
> kötüdür insan şiddet düşkünüdür insan ekolojik seri katildir insan
> bencildir..." Öyle ki sanki Afrika savanalarında hiç iki ayağımızın
> üzerine doğrulmuş olmasak; alet yapmamış bilinçlenmemiş birbirimizle
> konuşmaya başlamamış ateşler yakıp başında oturmamış tohumu
> evcilleştirmemiş uygarlıklar kurmamış kısacası insanlaşmamış olsak
> en iyisi olacaktı.
>
> İnsanların en kötüleri insanlara kendilerinden ve geri kalan
> herkesten nefret etmeyi öğretiyor.
>
> Nevzat Evrim Önal bu kitapta bu öykülere karşı bir öykü yazıyor.
> Yuvel Noah Harari ya da Richard Dawkins gibi bir yandan insanın
> kötücül olduğunu iddia eden diğer yandan ise günümüz toplumunun (her
> nasılsa) "mümkün olanların en iyisi" olduğunu iddia eden ideologların
> karşısına; daha iyi bir toplum ve kendi varoluşuyla daha barışık bir
> bireyi inşa edebileceğimiz iddiasıyla çıkıyor. Bunun için insanın
> uzun tarih yolculuğu boyunca toplum ve bireyin birlikte gelişimini
> takip ediyor ve bugün bulunduğumuz pek de övülmeye değer olmayan
> noktaya nasıl geldiğimizi bir çıkış arayarak inceliyor