Kan sağar gece gündüz yüreğim
tuzaklar gözyaşlarına kurulmuştur;
dalgın durur deli gönlümün aynası
kavuşmak bir başka yaza kalmıştır;
ne kadar kulak kesilsem de dünyaya
sözcüklerden daha gerçek değildir aşk
sözcüklerden daha gerçek değildir ölüm.

Dilim pas içinde doyum bulunmaz ona
bir ateştir ki yârin gül ağzı
korkmadan öpmek bir serüven bir bela:
Bir sancıdır aslında belki de bu mutluluk
çünkü bir gaflet bir öfke tutturmuşum
başlarken her gün bir başka yenilgiye
dağ başlarına ummanlara adanmış huyum.

Artık bulmasam da olur fidyesini sevdanın:
Gövdem olan o ağacı soğukla vurdum.