Çok erken yaşlarda şiir yazmaya başlayan Lermontov öncelikle Byron'un izinden gider. Çocukluğunda yaşadığı ailevi anlaşmazlıklar annesinin erken ölümü yalnızlık Kafkas doğası aşk dostluk sürgün toplumsal yaşam biçimi ve dalgalanmalar alaycı yaklaşımlar Lermontov'un lirik şiirlerinin ana temasını oluşturur. Coşku ve ritm dolu bu şiirler XIX. yüzyıl Rus edebiyatının en duygu yüklü ve güzel dizelerini oluşturmakta ve bugün de güncelliklerini yitirmeden severek okunmaktadır. Şahin duyarak yazdıkları ve yaşadıkları arasındaki paralellik bize bir şairin derin duygularını olduğu kadar bir dönemi de tanıtması açısından ilginçtir.
Ne denli ürkünç sürüklemek tek başına
Yaşamın ağır zincirlerini;
Neşe paylaşmaya hazır herkes
Kimse paylaşmak istemez kederi.
Yalnızım burada göklerin çarı gibi;
Acılar yığılı yüreğimde
Boyun eğerek yılların kadere
Görüyorum bir düş gibi geçişin.
Fakat yeniden geliyor yıllar;
Parıldayarak eski hayallerle;
Yalnız bir tabut görüyorum bekleyen
Öyleyse artık yaşamak neden?
Hiç kimse üzülmeyecek
Ve eminim ki insanlar
Doğumumdan daha çok
Ölümüme sevinecek.