O ses;  hayır o kadar da güçsüz değilsin diye isyan ediyor.  Korkuya
kapılıyorum;   karanlık   sessizlik   yalnızlık ve güçsüzlük...   Karanlıkta etrafıma
bakınıyorum ve tutunacak bir şeyler arıyorum. Böyle zamanlarda sadece kendi desteğime
güveniyorum. İki kolumla sıkıca sarılıyorum omuzlarıma...

Boşluktayım.  Gecenin sessizliğinde  gecenin yalnızlığında  gecenin karanlığında bir başka 
dünyadayım.  Defalarca kontrol ettiğim kilitli kapılarının   sıkıca çektiğim perdelerinin  
duvarları arasına kendimi hapsettiğim evimde değil de sanki bir başka yerdeyim...
Bana uzak  bana yabancı bir dünya.  Dışarıda insanlar var sevişen
ağlayan eğlenen dövüşen... Ya ben neredeyim?