Hep başkalarımı ihanet eder? Kendisine ihaneti yokmudur insanın? Yüzleşemediği duyguları kabullenemediği düşünceleri koşarcasına kaçtığı gerçekleri.                                                                               
İhanetle dökülen gözyaşlarının ardından bir daha bakamayacak olan o acı dolu gözleri.
AĞLASAM GÖZLERİME İHANET 
Başını yastığa her koyuşun da                                                                                                                                 
Kimsesizliğinle geçeceksin kendinden                                                                                                                             
Gözlerin usulca kapandığında                                                                                                                                            
İnce bir sızı can bulacak derinden.                                                                                                                                         
Ne kadar yaşanmışlıklar olursa olsun                                                                                                            
Durduramayacaksın kayıp gidecek ellerinden                                                                                                                    
Kimse bilmeyecek seni nasıl yazdığımı kalbime.                                                                                                          
Kazıya kazıya çıkartacaksın kendini benliğimden.  
Sokak çocukları gibi sahipsiz duygularım                                                                                                                                                 Tükenecekler bir kez olsun şefkat görmeden.                                                                                                                     
Beklesen ne fayda gariban gönül                                                                                                                                    
Sevilen kıymet görmezmiş henüz ölmeden. 
Yetim kalmış yıllar bekliyor kapıda                                                                                                                            
Uzaklaşıyor şehrimden hayal meyal gölgen.                                                                                                                
AĞLASAM GÖZLERİME İHANET                                                                                                                                       
Bütün yollar çıkmaz nafile ne gelir elden.           
Yokluğun koleksiyonu yapıldı şu naçiz ruhumda                                                                                                            
Vakit tükenecek bir kere içten sevilmeden.                                                                                                                 
Aynalar sensiz duvarlar renksiz gelecek bizsiz.                                                                                                                                
Bu beden toprağa kavuşacak bir kez gülmeden. 
Yasin PAMUK