Nasyonel sosyalist cinayet mekanizmasının topyekûncülüğü saptırılmış ahlakın ve imhanın kinik diyalektiği ırksal hijyen ve hunharlık ne betimlenebilir ne de temsil edilebilir. Her türlü betimleme gerçekliğin yolunu tıkar ortaya çıkmasına engel olur. Bir yığın çıplık ölü kemikleri sayılacak kadar zayıf insan vücudunun fotoğrafı göze bir nakış gibi görünmeye başlar; bunlar korkunç bir resim gerçekliği oluşturmalarına rağmen gerçek dehşet ve acının bouytlarını yansıtmaktan çok uzaktır.
Bütün bu gerçekliği asıl gerçekliği aktarabilecek bir araç bunun yerini tutabilecek bir gerçeklik yoktur. Her deneme abartılamaz olanın abartılmasıyla sonuçlanır böylece sonunda ulaşılan ikincil bir gerçeklik ya da kitsch olur. Bu açıdan bakıldığında Heimrad Bàcker'in yazarlık girişiminin diğerleri gibi daha başından ümitsiz olması gerekirdi....