İnsan bir ömür peşinden koştuğu mutluluğu sadece çocuklukta yakalar. Çünkü ömrün çocukluk devri yitik cennettir. Gençlik ise ihtiras ve ıstırap cehennemidir. Çünkü bu dönemde mutluluğun peşinden koştukça ondan daha çok uzaklaştığını fark edersin. Aradaki mesafe zaman geçtikçe açılır. Ta ki yaşlılığa kadar. İşte orada anlarsın ki aslında peşinden koşulacak bir şey yoktur. Aslolan çocuk kalmaktır.