Mezâmir Fâik Âli Ozansoy'un 1910-1924 yılları arasında yazdığı ve önemli bir kısmını Servet-i Fünûn Rübâb Şehbâl İctihâd Utârid Hürriyet-i Fikriyye Edebiyyât-ı Umûmiyye Mecmûası Safahât-ı Şiir ve Fikir Nevsâl-i Edebî Süs ve Yeni Turan gibi sanat ve edebiyat dergilerinde yayımladığı fakat Fânî Tesellîler ve Temâsil kitabına almadığı şiirlerini ihtiva eder. Genellikle tabiat aşk ve ayrılık temasını işleyen bu şiirlerde Servet-i Fünun Edebiyatı'nın estetik anlayışı hâkimdir. Müstakil bir kitap olarak ilk defa okuyucuyla buluşan bu eser hem edebiyat tarihçileri hem de edebiyat meraklıları için önemli bir kaynaktır.