Sevdiğimiz insanlar tarafından kalbimiz kırılabilir bizi terk edebilirler uzağa gidebilir hatta ölebilirler ve onları sonsuza kadar kaybedebiliriz. Kendi kendime dediğim şuydu; hepsinin yerine kendimi koysam hepsini ben çeksem bu dünyada bu yeterdi bana ve sonunda hiçbir acı boşuna çekilmemiş olurdu. Böyle anlar sakin suların kıyısına götürür beni çünkü en vefasız acılar bir hiç uğruna çekilenlerdir...

Bazıları kalabalık içinde yalnız uyurlar bazıları yalnızlık içinde kalabalık kafalarıyla mutludurlar. 

 İlk başta her ilişkide her şey çok güzeldir ve hiç bitmesini istemezsiniz sonraki zamanlarda su bulanıklaşmaya başlar... Ne kadar kötü duruma düşüp kötü şeyler yaşarsanız yaşayın o mutlu anların etkisi bütün kötülüklerin üstünü örtmeye yeter. Yapılan yanlışlar bir ders almak içinse bu kadar hata hâlâ neden yapılıyor?