Eş zamanlılık ilkesi nedensel olarak ilişkisiz olguların karşılıklı bağlantısı ya da birliği olduğunu varsayar. Böylece de varlığın bölünmez bir yönü olduğunu kabul eder. Bu yön unus mundus (Bir dünya) olarak betimlenebilir.
Bu ilke derinliği ölçülemeyen bir uçuruma köprü kurar. Söz konusu uçurum tipi doğadan gövdeden ayırmaktadır.